انجیل توماس یکی از کشفیات کتابخانه «نجع حمادی» است که توجه بسیاری از محققان چند دهه اخیر را به خود جلب کرده است. هرچند برخی از آبای کلیسا آن را بدعت‌آمیز دانسته‌اند؛ اما بیشتر پژوهشگران آن را متنی اصیل مربوط به صدر مسیحیت می‌دانند که دربرگیرندۀ سخنان اصیل عیسای ناصری و آموزه‌های باطنی اوست. این انجیل غیررسمی با وجود شباهت‌ها با سایر متون رسمی مسیحیت، به علّت منظرگاه الهیاتی‌اش تفاوت‌های اساسی‌ای نیز دارد. در این تحقیق با استفاده از عبارات <em>انجیل توماس</em> به یکی از تفاوت‌های مهم یعنی مفهوم «ملکوت» پرداخته شده است. انجیل توماس برای تشریح مفهوم ملکوت از تشبیهات فراوانی مانند خردل، آتش، خمیر مایه و شبان استفاده کرده است که ضمن آنها بر خلاف اناجیل رسمی، بیان می‌شود ملکوت نه امری آخرالزمانی، بلکه مفهومی غیرتاریخی، اینجا و اکنون و درونی است. <em>انجیل توماس</em> ملکوت را متعلّق به پدر و دست‌یافتنی می‌داند که از آنِ فقرایی است که در پی مقصود به طلب و جستجو برآمده‌اند و موفّق به خودشناسی شده‌اند؛ سالکانی که مانند کودکان، لباس انانیّت را زیر پا لگدمال می‌کنند و با یکپارچه‌کردن درون و بیرون و رفع تضادهای درونی خود به وحدت رسیده‌اند.