«لوگوس» شاه‌کلید الاهیات مسیحی است و سابقۀ بسیار کهنی دارد. انجیل یوحنا با لوگوس آغاز می‌شود و عیسی را لوگوس می‌خواند. فهم صحیح و عمیق لوگوس منوط به فهم چند چیز است: سابقه تاریخی معنای فنی و خاص آن نزد هراکلیتوس رواقیان؛ سابقه آن در ادبیات عهد عتیق، به‌‌ویژه ادبیات حکمتی و بین‌العهدینی؛ حوزه فلسفی اسکندریه، به‌ویژه فیلون و در نهایت عهد جدید و الاهیات مسیحی. «حقیقت محمدیه» نیز یکی از مفاهیم بسیار مهم تصوف اسلامی است که ابن‌عربی و شارحانش به آن توجه ویژه داشته‌اند. این اصطلاح در بسیاری از خویش‌کاری‌های خود با لوگوس مشترک است. بحث حقیقت محمدیه در نهایت عمیقاً مرتبط با بحث انسان کامل است که فیض باری از مجرای وجود او به مخلوقات می‌رسد. به نظر می‌رسد متألهان مسیحی و یهودی همان سخنی را می‌گویند که صوفیان مسلمان در ضمن تأملات شهودی خود در صدد بیان آن بوده‌اند. اینجا زبان تصوف اسلامی به الاهیات مسیحی نزدیک می‌شود و زمینه برای فهم مفاهیم کلیدی این دو دین فراهم می‌گردد و در نتیجه درک عمیق‌تری از دو دین اسلام و مسیحیت حاصل می‌شود.