اخلاق شفقت یکی از اصناف اخلاق است که برخی عالمان اخلاق و اخلاق‌پژوهان به آن توجه داشته‌اند. این اخلاق از اصناف اخلاق حداکثری، و جامع برخی از اصناف اخلاق به شمار می‌آید، از قبیل عدالت که در جامعه مدنی محقق می‌شود، احسان که عالی‌ترین درجه‌اش آگاپه، محبت خدا به انسان، است، و عشق که از نظر آگوستین مخصوص خدا است. آگوستین از معدود عالمان اخلاق در سنت دینی مسیحیت است که هم از این نوع از اخلاق بحث کرده، و هم به اهمیتش واقف است. این جستار نشان داد که به رغم آنکه واژه «شفقت» در آثار وی ‌صراحتاً نیامده، او معنا و مفهوم «شفقت» را با بسامد چشمگیری به کار برده ‌است. آگوستین عشق و ایمان را مؤلفه‌های اساسی اخلاق شفقت می‌داند و معتقد است فقط از طریق آنها می‌توان به آفریده‌های خدا شفقت ورزید؛ عشق به خدا در دوستی خلق آشکار می‌شود و ایمان هم می‌تواند میل به خیر را بارور کند. با اینکه تحقق حقیقی عشق در خدا ممکن است، در نسبت با خلق در قالب اخلاق شفقت تجلی می‌یابد. ضمن اینکه می‌توان اخلاق شفقت را در آثار آگوستین در روابط چهارگانه انسان با خدا، خود، دیگران و عوالم ردیابی کرد.