اخیرا در مطالعات فمینیستی، بابی جدید برای بازنگری متون دینی و الهیات در چشم­اندازی زنانه­نگر گشوده شده است. الهیدانان فمینیست، در عین توجه به متون رسمی ادیان، به بحث درباره­ی متونی می­پردازند که از سوی جامعه­ی دین­دار، معتبر دانسته نمی­شود. بدین سان در سنت مسیحی، مجموعه­ای پنجگانه موسوم به آپوکریفای اعمال رسولان توجه الهیدانان فمینیست را به خود معطوف کرد. نگارش این متون را در سه سده نخست مسیحیت می­دانند و در بیان دغدغه­ی نخبگانی در خصوص نحوه­ی حضور زنان در جامعه­ی دینی، نکاتی منحصر به فرد و کاملا متفاوت با سایر متون مشابه را دربردارد. هدف از این پژوهش آن است که بتوان به تصویری روشن از گفتمان نادیده گرفته شده در سال­های آغازین و شکل­گیری مسیحیت رسمی رسید و بدین ترتیب به این پرسش پاسخ داد که آیا بر اساس متون دیگر، زنان در سده­های نخستین مسیحیت پیوسته تحت انقیاد ساختار مردسالانه بوده­اند یا خیر. از این رو، در پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی شخصیت زنان مطرح شده در این متون از منظر فمینیستی پرداخته شده است و به این نتیجه دست می­یابد که این متون زنان را در دو وجه قربانی ـ‌ قهرمان به تصویر کشیده­اند.